ΜΟΥ ΛΕΝ!!!

Κουβαλούν τα όνειρά μου άνθρωποι που δε θέλω!
Μιλάνε για μένα όλοι εκτός απο μένα!
Βρίζουν, νοιώθω, καθώς με χαιδεύουν!
Όλοι με μένα και κανείς για μένα!
Μου πουλάν τη πατρίδα!
Μου πουλάν την αξιοπρέπεια!
Μου λεν, "τα μαρμαρένια αλώνια δεν υπάρχουν πια"!
Μόνο σαλόνια διαβουλεύσεων και μαλακίας!
κι εγώ?
Περιμένω και ψηφίζω!
Περιμένω στην αίθουσα αναμονής των θρήνων.
Ως εδώ!
Σπάω τις αλυσίδες και προχωράω.
Μόνος αλλά ακάθεκτος.
Μόνος! για να συναντήσω την αιώνια ερωμένη μου.
Τη δική μου Ελλάδα!
Λέφτερη και δυναμική!
Ξέροντας να πολεμάει για δίκαια.
Όταν τη βρω θα με ζητήσουν πάλι πίσω τάζοντάς μου καινούργιους ελκυστικούς θεούς.
Αλλά εγώ πια δε μασάω!
Με λένε Γιώργο και είμαι για μαρμαρένια αλώνια που δεν....υπάρχουν.
Όχι για σαλόνια που υπάρχουν για ζωντανούς-νεκρούς!