Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ ΧΑΛΒΑΔΕΣ!
ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ.
ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΙΚΡΟΥΛΙΑ ΜΠΑΡΜΠΑΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΤΟΥΣ ΔΩΣΑΜΕ ΝΑ ΜΥΡΙΣΟΥΝ ΜΙΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΤΕ, ΑΛΛΑ ΜΥΡΙΣΑΝ ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΜΠΙΦΤΕΚΙ ΣΤΑ FAST FOOD ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΝΟΦΑΣΚΙΑ ΤΟΥΣ.
ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΜΑΘΑΜΕ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ CHAT ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ.
ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΤΡΑΒΟΥΣΑΜΕ ΒΙΝΤΕΑΚΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΓΕΜΑΤΟΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ TV ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.
ΕΝΑ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
ΟΟΟΧΙ ΔΕ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ.
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΓΟΝΙΟΣ.
ΞΕΡΩ....

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΤΕ!

ΜΗ ΤΟΥΣ ΠΕΡΝΕΤΕ ΣΟΒΑΡΑ.
ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ!




ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΣΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ ΞΑΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ Μ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ:



ΚΙ ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΠΕΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΙ ΑΥΤΟ:

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

ΚΟΙΜΗΣΟΥ!

Χτες σκεφτόμουν αυτά τα έρμα τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 2000.
Τι έχουν δει.
Πολέμους, καταστροφές, πείνα, δυστυχία.
Όχι μωρέ Έλληνα, δεν αναφέρομαι μόνο στο δικό σου παιδί.
Ξέρω τι θα μου πεις.
Το δικό σου παιδί το προστατεύεις. Το αγαπάς.
Του δίνεις όλα τα καλούδια.
Τρέχεις σα τρελός όλη μέρα, για να τα πας το σαββατοκύριακο να αγοράσουν τα μοντελάκια και τα τετράδια με τον action man και το Μπομπ το σφουγκαρακη.
Έχεις δει ποτέ τα βιβλία τους?
Όχι για να διαβάσεις τα παιδιά σου για να είναι οι πρώτοι μαθητές σ ένα κόσμο των τελευταίων που τους κληροδοτούμε..
Να δεις τι λένε.
Να δεις πως αρχίζει ένα παιδί της πρώτης δημοτικού να αντικρίζει τη γλώσσα.
Την ιστορία ένα παιδί της τρίτης δημοτικού.
Απογοήτευση!
Θες τώρα να πάμε στα πανεπιστήμια?
Εκεί να δεις.
Παιδιά που διάβαζαν τα μαθηματικά ακόμα και στη τουαλέτα, γιατί είχαν γίνει δεύτερη φύση τους και τα λάτρευαν, να μπαίνουν στη σχολή που λάτρεψαν και μετά τέσσερα χρόνια να τη μισούν!
Είναι τραγικό να μισήσεις κάτι που κάποτε λάτρεψες!
Όχι μωρέ Έλληνα, δεν αναφέρομαι στο δικό σου παιδί.
Το δικό σου παιδί το προστατεύεις. Το αγαπάς.
Του δίνεις όλα τα καλούδια.
Έχεις ποτέ αναρωτηθεί τι λέει πια το κάθε παδι για το Άγιο Όρος?
Ποιο είναι το Άγιο Όρος?
Ένα βουναλάκι κάπου στη Μακεδονία είναι, που στις ακτές του δεν έχει ξαπλώστρες να λιάζονται ξανθές κοκκαλιάρες της ΤV του τίποτα, αλλα που κάποτε ζούσε ένας γέρος τρελός που τον λέγαν Παίσιο και σα του μίλαγες, θαρρείς πως άνοιγαν οι ουρανοί και έβλεπες το Θεό.
Ένα βουναλάκι που ζουν εκτός από τους κτηματομεσίτες και άλλοι “τρελλόγεροι” σε σπηλιές, με τριμμένα ράσσα μα με βλέμμα τόσο καθάριο που τους ζηλεύεις.
Και τι έγινε.
Έβαλαν εκεί κάποιους “golden boys” για το δυσφημίσουν.
Να ισοπεδώσουν όλα τα ιδανικά μας πια.
Να κάνουν όλα τα παιδιά κιμά!
Να απογοητευτούν από όλα και να στραφούν στο τίποτα της χλιδας και του λαιφ σταιλ.
Όχι μωρέ Έλληνα, δεν αναφέρομαι στο δικό σου παιδί.
Το δικό σου παιδί το προστατεύεις. Το αγαπάς.
Του δίνεις όλα τα καλούδια.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι νέοι χλευάζουν τη πολιτική?
Γιατί ψήφιζες και ψηφίζεις αυτό το κόμμα κι αυτούς τους πολιτικούς που σε χαϊδεύουν μόνο 10 μέρες πριν τις εκλογές και μετά σε ξεχνάνε.
Τα παιδιά νοιώθουν αβοήθητα και μόνα τους από πολιτεία και κυβέρνηση κι έτσι αντιδρούν στο τίποτα με το μόνο όπλο που έχουν σα παιδιά. ΤΗΝ ΗΧΗΡΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ!
Έχεις αναρωτηθεί σε τι πιστεύουν τα σημερινά παιδιά στη πλειοψηφία τους?
Στο κριμένο φόβο και την αγωνία τους, που διστάζουν να την εκφράσουν και αντιδρούν με σχέσεις του τίποτα και του σήμερα.
Ακόμα κι αυτός ο έρωτάς τους έχει ξεπουληθεί στο βωμό του χρήματος και της λάμψης της βιτρίνας.
Έτσι τα έχουμε γαλουχήσει.
Όχι μωρέ Έλληνα, δεν αναφέρομαι στο δικό σου παιδί.
Το δικό σου παιδί το προστατεύεις. Το αγαπάς.
Του δίνεις όλα τα καλούδια.
Εσύ τους έχεις ένα δωμάτιο που μοιάζει με δωμάτιο της NASA.
Αν κλείσεις το φως στο δωμάτιο τους, θα δεις ένα σωρό φώτα από μηχανήματα.
Κομπιούτερ, εκτυπωτές, σκανερς, dvd, τηλεοράσεις, κινητά.
Κι όλα αυτά γιατί?
Όχι για την ενημέρωσή τους.
Άλλωστε ποια ενημέρωση δίνουν τα δελτία των οκτώ, και οι κρεατομηχανές των sites των γνωριμιών.
Αλλά για την υπεροχή σε ένα παιδικό κόσμο άκρως ανταγωνιστικό στο τίποτα και άκρως υποτιμημένο σ όλα αυτά που τεχνηέντως μας έκαναν να αποκρύψουμε από τα παιδιά μας για το ποιοι είμαστε σαν Άνθρωποι, σα Γένος και σαν Έλληνες.
Όχι μωρέ Έλληνα, δεν αναφέρομαι στο δικό σου παιδί.
Το δικό σου παιδί το προστατεύεις. Το αγαπάς.
Του δίνεις όλα τα καλούδια.
ΚΟΙΜΗΣΟΥ!